Altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Specifiek mensen van het andere geslacht. Ik ben natuuuurlijk niet op zoek, maar het “toevallig iemand tegen het lijf lopen” gaat me niet geweldig af. Het is onderhand het beste te vergelijken met schoenen kopen. En daar loop ik eigenlijk al stuk, want ik heb een groot probleem met het kopen van schoenen. Goedkope Primark-troep gaat al snel kapot. Afgedankte restjes in de uitverkoop zijn niet gewild of zijn al afgetrapt. De mooie aanbiedingen zijn verdwenen voordat ik ze strikken kan en de op de foto’s o zo mooie stoffen internetschoenen blijken van plastic te zijn.
Joepie! ‘Wie de schoen past trekke hem aan’ zeggen ze dan. Absoluut geen leuk spreekwoord als je maat 46,5-47 hebt. Als er dan al schoenen in mijn maat liggen heb ik de ruime keuze uit maximaal twee paar. In principe is dat super, als kiezen een probleem voor je is, maar bagger als datgene wat ik graag wil er weer niet bij zit. En áls de perfecte maat en leuke uitvoering er dan al tussen ligt dan zinkt me het hart al gauw in de schoenen. Waarom? Omdat de schoenen die me van stapel doen lopen ofwel niet lekker zitten, of al verkocht zijn. Het zijn grofweg drie types.
Type 1 zijn de dames die op het punt staan op wereldreis te gaan. De made in Taiwan, left in Buenos Aires sneakers. De schoenen die te lang buiten in de regen zullen staan om nog te kunnen dragen. Opvallend genoeg zijn de types 2 en 3 de laatste maanden, weken en dagen trending. Type 2 zijn de schoenen uit de “nieuwe collectie”, waarvan de veters nog in de knoop zitten. Komen net uit een relatie en hebben last van relationele naschokken. Vrouwen in wiens schoenen ik niet graag wil staan, maar die prestaties uit het verleden als een soort van garantie voor de toekomst zien. Een simpel glaasje wijn zit er al niet in. Een praktisch en eenvoudig excuus om mij de deur te wijzen, maar gelukkig gooi ik meestal zelf al zoveel van mijn eigen ruiten in dat er toch al geen glas wijn meer inzit.
Type 3 zijn de uitverkochte schoenen. Zij die een relatie hebben die langer duurt dan de Tachtigjarige Oorlog. Waar eerst archeologisch onderzoek moet plaatsvinden voordat zelfs de relatietherapeut weet waar hij aan toe is. Leuk om te leren kennen, maar niet geschikt om aan te trekken.
Vandaag gaat het gelukkig anders. Het duurde weliswaar zes schoenwinkels, maar uiteindelijk heb ik ze gevonden. Twee prachtige schoenen. Flink afgeprijsd. Maarre, ze zijn blauw, dus ik vrees het ergste.
